تاثیرادبیات کلاسیک فارسی در داستان نویسی معاصر

توضیحات

هر اثر هنری از دل آثار هنری پیشین متولد می‌شود بر پیدایش آثار پسین تاثیر دارد، «اثری که گذشته را جذب نکرده باشد، مجذوب آینده هم نمی‌شود، یعنی ماندگار نخواهد بود.» ادبیات کلاسیک فارسی هنوز و همچنان ناشناخته‌هایی دارد که لازم است شناخته شود تا در پیشبرد ادبیات معاصر مورد استفاده قرار گیرد. اگر با نگاهی تازه به ادبیات کلاسیک پرداخته شود، نکات بدیع و بکری کشف خواهد شد که پیش‌تر به دلیل شیوه خوانش سنتی مورد توجه نبوده است. برای بهره‌مندی از دقیقه‌های داستانی از متون کلاسیک فارسی، لازم است با دیدی داستان‌پردازانه متونی چون مثنوی، شاهنامه، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، منطق‌الطیر، تذکره‌الاولیا، کشف‌الاسرار، سفرنامه ناصر خصرو، مرزبان‌نامه، کلیله و دمنه، بوستان و گلستان و حتی غزلیات شمس و غزل‌های حافظ و سعدی و…باز خوانش شود، سپس شیوه داستان‌پردازی، شگردهای روایی، طرح و پیرنگ حکایات و داستان‌ها، چگونگی ایجاد تعلیق، خلق فضا ولحن مناسب روایت، ساخت زمان و مکان در داستان‌ها شخصیت‌پردازی، گره افکنی و گره‌گشایی، عنصر حقیقت مانندی، چگونگی آغاز و پایان داستان‌ها، و…در این متون مورد بررسی قرار گیرد. بازشناسی این موارد می‌تواند داستان‌نویس امروز را در استفاده بهتر از شیوه‌های روایی و آفرینش داستان‌های ماندگار یاری کند.